Joyce (24) woont in Krimpen. Ze heeft twee MDT-trajecten afgerond, is sinds juli 2022 ervaringsdeskundige op het gebied van mentale problemen bij Expex én is praktijkonderzoeker bij het MDT-prooflabel. Daarnaast is ze drie dagen per week op een zorgboerderij te vinden, waar ze onder andere de dieren verzorgt. Vroeger werd Joyce op zowel de basis- als middelbare school gepest. Wij vroegen naar haar ervaring met pesten, hoe ze er nu mee omgaat en wat MDT voor haar betekent.
‘Ik was zoekende en wist niet wat ik wilde. Ik deed niet zoveel en had erg de behoefte om weer iets te doen in de maatschappij. Bij MDT Jongerenambassadeurs vond ik een plek bij de GGD. Hier mocht je meedenken over hoe ze jongeren online beter konden informeren over mentale problemen. Ik ben hieraan begonnen, maar moest helaas eerder stoppen omdat het mentaal niet lekker met mij ging.’
‘Later ben ik opnieuw begonnen bij een andere MDT bij Jongerenambassadeurs. Dit was bij Bureau Halt, waar ik mocht meedenken over hoe je jongeren informeert over online sexting. Ik ging er vol zenuwen heen, maar toen ik er was voelde het direct heel goed. Ze gingen goed met me om en ik voelde me heel welkom.’
‘Toen mijn MDT bijna afgelopen was, kwam ik in contact met de MDT Sprint vanuit de Nationale Jeugdraad (NJR). Sprint was een langere en intensiever MDT-traject, meer gericht op het ontwikkelen van jezelf en je kwaliteiten. Dit vond ik dus een hele mooie tweede stap.’
‘Ik heb vooral leren kijken naar waar mijn eigen kwaliteiten liggen, waar ik goed in ben en wat ik nou eigenlijk écht leuk vind. Ik heb zo eigenlijk weer mezelf teruggevonden. Ik heb bijvoorbeeld zes podcasts gemaakt waarin we openhartig praten over mentale problemen. Hier ben ik heel trots op en het is voor mij een echt overwinning.' De podcasts heten Mentale gezondheid en jezelf en zijn binnenkort te vinden op Spotify.
Een fijne groep mensen om je heen hebben en je gehoord voelen, is iets wat Joyce niet ervaarde op de basis- en middelbare school. Joyce werd namelijk tijdens haar schooltijd gepest. Ze vertelt: ‘Ik was jong en onzeker en wist niet hoe ik met de pesters om moest gaan. Ook was ik zelf een persoon die totaal niet keek naar wanneer en hoe ik iets zei. Dus als ik een nare opmerking naar me toegeslingerd kreeg, dan reageerde ik daar direct op. Dat maakte het voor de pesters alleen maar interessanter en leuker.’
Joyce vertelt dat veel mensen zich niet beseffen dat pesten niet in hele grote dingen hoeft te zitten. ‘Vaak wordt er gedacht dat pesten automatisch met hele grove woorden moet zijn of met slaan en schoppen. Het kan ook juist in veel kleinere dingen zitten, in bijvoorbeeld iemand uitlachen. Ik weet bijvoorbeeld ook nog dat ik ooit tijdens Sinterklaas surprises een surprise kreeg die eigenlijk vorig jaar aan iemand anders was gegeven, met daarbij een onaardig gedicht. Dat wordt misschien niet gezien op door docenten opgemerkt als pesten, maar pesten zit juist in dit soort kleine dingen.’
‘Na de middelbare school had ik echt het punt bereikt dat ik een frisse start wilde. Ik had een opname gehad in een kliniek vanwege mijn mentale problemen en was toe aan een nieuw begin. Ik startte met iets wat ik écht leuk vond: de verpleegkunde opleiding. Hier kwam ik in een klas met leuke, nieuwe mensen en was ik niet langer alleen. Dit was mijn eerste stapje waar ik weer met mensen omging, waarbij het niet ging om pesten en nare opmerkingen.’
‘Begrip van mensen. Er is heel weinig begrip als het gaat om pesten. Er wordt best snel gezegd dat het aan jezelf ligt, dat je het gewoon moet laten gaan of dat het wel meevalt. Zo werkt het niet. Je krijgt zo namelijk de schuld van het gedrag wat de ander op jou uit. Ik kan er niks aan doen dat ik er zo uit zie, dat mijn achternaam zo is, et cetera.’
Joyce vertelt: ‘Het heeft mij heel erg geholpen dat ik een paar goede vriendinnen heb en een relatie die altijd goed zat. Zij zijn altijd bij mij blijven staan, ondanks het feit dat ik veel ben kwijtgeraakt door mijn mentale problemen. Zo heb ik het geloof kunnen houden dat er altijd mensen zijn die wél echt zijn, die altijd bij je blijven in goede en slechte tijden.’
Dat is ook iets wat Joyce wil meegeven aan anderen als ervaringsdeskundige: ‘Wie je ook bent, je mag altijd jezelf zijn. De mensen die echt van je houden, blijven bij je, hoe je ook bent. Je hoeft je niet te schamen dat je gepest wordt of mentale problemen hebt, want het ligt niet aan jou. Blijf erover praten en zoek hiervoor een persoon die voor jou vertrouwd is. Ik ben er uiteindelijk niet meer over gaan praten en dit maakte het niet beter. Ik had zoiets van: “Bekijk het maar. Ik praat niet meer en sluit mezelf af.” Toen ben ik het gaan uiten op andere manieren, zoals mezelf straffen en beschadigen. Dat is ook geen goede optie. Praten is echt het belangrijkst.’
Word jongerenambassadeur bij bijvoorbeeld een ministerie, dierenasiel of museum. En help ze om jongeren beter te bereiken. Je begint met een starttraining...
